Hande Altaylı'nın dördüncü kitabı Delice, daha önce okuduğum Kahperengi kitabı tadında bir kitaptı.
Görece kasabasına bağlı Çakalağzı Köyü- Kuzey Ege'de geçmekte olan hikaye, köyün deli fişeği, doğduğunda yaşanan tüm doğa üstü olayları bile kendisinin doğuma bağlayan köy halkının hiç sevmediği Meryem'in hikayesi.
Meryem anne babası da dahil olmak üzere köyde iki kişi dışında kimseyi sevmedi. Biri sevdalısı olduğu Aliço diğeri köy de bakkal işleten Nurdan ablası. Köyün ileri gelenlerinden iki erkek çocuğu babası Osman Efendi büyük oğlu Salih'i evlendirmiş ama küçük oğlu Kazım aklı geri bir insan olduğu için kimseyle evlendirememişti. Kazım'ın sadece aklı geri değildi aynı zamanda vücut gelişimi de bozuktu.
Kazım'ın isteği ise erkek adam olmaktı. Bu yüzden her erkek gibi sabah işe gidiyorum diyerek çıkıyor, iki saat boyunca üç tur atmak kaydı ile köy yolunu bir ileri bir geri arşınlıyordu. Sadece sabahla kalmayıp öğlen ve akşam da aynı yürüyüşleri tamamlıyordu. Kar kış, soğuk ayaz, yaz sıcak demeden her gün sürdürüyordu bu yürüyüşlerini. Meryem'i de yürürken görüp sevdalanmıştı. Onu her gördüğünde ağzı açık ayran budalası gibi kalır üzerine de Meryem'den bir araba dayak yerdi.
Osman Efendi bir gün çıkagelip çocukluğundan itibaren babasından bir oyuncak dahi istemeyen oğlu Kazım'a seni Meryem'le evlendireyim mi diye sorduktan sonra başladı bütün hikaye...
Meryem ortalığı ayağa kaldırsa da babası zaten kimsenin istemeye yeltenmeyeceği kızını verdi Osman Efendi'nin sakat oğluna.
Hovarda Aliço sadece seyretti. O seyretti Meryem sövdü. O seyretti Meryem Nurdan ablasına ağladı. O seyretti Meryem tekrar sövdü. İstemeye istemeye vardı Kazıma...
"İnsanın yapmadan duramayacağı hatalar vardı. Tıpkı sevmeden duramayacağı insanlar gibi. Bizi biz yapan şeylerdi bunlar. Meryem'i Meryem yapan da Aliço'yu hayatının hatası olarak seçmesiydi."
